สวัสดีครับ ช่วงนี้ผมตั้งกระทู้บ่อย ก็ยอมรับตรงๆคือ เสียใจกับความรักนั่นแหล่ะครับ อายุผมก็ 30+ แล้ววัยทำงาน(ตอนแรกคิดว่าเราโตแล้ว ไม่เจ็บมากหรอก)
วันนี้ก็เลิกกันไปได้เกือบเดือน แน่นอนครับ คนทำใจไม่ได้มันคือผมเอง ผมมูฟออนเป็นวงกลมครับ คิดถึงหน่อย เศร้าหน่อย ผมจะทักหาเขาเลย เหมือนกับว่าทุกอย่างเหมือนเดิม ลึกๆผมก็ยอมรับความจริงครับ แต่พอคิดถึง ภาพวันวาน ความทรงผม มันย้อนเข้ามา ผมก็ต้องทักไป ถามนั่น ชวนคุยนี่ แต่ผมก็รู้น่ะ ว่าที่เขาตอบบ้าง อ่านไม่ตอบมั้ง มันแค่มารยาทและความสงสารครับ พอรู้แบบนี่ก็เศร้าก็ฟุ้งซ่าน พอไม่ทักก็คิดถึง มันดูไร้ค่าดีน่ะครับ ต่างจากตอนนั้นที่ผมดูมีค่า เมื่อก่อนรอข้อความเด้งจากเขา ทุกวันนี้ไม่มีอีกแล้ว ผมเสียใจจริงๆครับ ใจนึงผมก็อยากหยุด แต่ผมก็กลัวเขาลืมผม ผมเลยคอยทัก แต่ไม่บ่อยน่ะ บางทีก็แชร์แคปชั่นเศร้าๆอยากให้เขารู้ว่าผมรู้สึกแบบไหน แต่ผมไม่เคยคิดร้ายกับเขาเลยน่ะ ผมว่าความรักมันเจ็บปวดเสมอกับคนที่ไม่สมหวัง
ตอนนี้ที่ผมทำได้น่าจะตอนยุ่งๆที่ไม่ค่อยคิดถึงเขา ผมอยากเลี้ยงน้องหมา ทุกคนคิดว่าช่วยให้ดีขึ้นได้ไหมครับ ผมแค่มาระบายครับ จิตใจมันเศร้า นี่สิน่ะคนอกหัก
อกหัก ผิดหวัง ชีวิตมันดูไร้ค่าจริงๆกับคนที่เคยให้ค่ากับเรา 🥲
วันนี้ก็เลิกกันไปได้เกือบเดือน แน่นอนครับ คนทำใจไม่ได้มันคือผมเอง ผมมูฟออนเป็นวงกลมครับ คิดถึงหน่อย เศร้าหน่อย ผมจะทักหาเขาเลย เหมือนกับว่าทุกอย่างเหมือนเดิม ลึกๆผมก็ยอมรับความจริงครับ แต่พอคิดถึง ภาพวันวาน ความทรงผม มันย้อนเข้ามา ผมก็ต้องทักไป ถามนั่น ชวนคุยนี่ แต่ผมก็รู้น่ะ ว่าที่เขาตอบบ้าง อ่านไม่ตอบมั้ง มันแค่มารยาทและความสงสารครับ พอรู้แบบนี่ก็เศร้าก็ฟุ้งซ่าน พอไม่ทักก็คิดถึง มันดูไร้ค่าดีน่ะครับ ต่างจากตอนนั้นที่ผมดูมีค่า เมื่อก่อนรอข้อความเด้งจากเขา ทุกวันนี้ไม่มีอีกแล้ว ผมเสียใจจริงๆครับ ใจนึงผมก็อยากหยุด แต่ผมก็กลัวเขาลืมผม ผมเลยคอยทัก แต่ไม่บ่อยน่ะ บางทีก็แชร์แคปชั่นเศร้าๆอยากให้เขารู้ว่าผมรู้สึกแบบไหน แต่ผมไม่เคยคิดร้ายกับเขาเลยน่ะ ผมว่าความรักมันเจ็บปวดเสมอกับคนที่ไม่สมหวัง
ตอนนี้ที่ผมทำได้น่าจะตอนยุ่งๆที่ไม่ค่อยคิดถึงเขา ผมอยากเลี้ยงน้องหมา ทุกคนคิดว่าช่วยให้ดีขึ้นได้ไหมครับ ผมแค่มาระบายครับ จิตใจมันเศร้า นี่สิน่ะคนอกหัก